Ημερο-λογιο

Ομορφια, αχαρτογραφητα τα στηθια σου- καθρεφτης τα δυο μου ματια και αν ειμαι αρρωστος κι αδυναμος σε αναζητω τις νυχτες, σερνομαι στις σαρκες και ακλονητο στοιχειο βαζω το ονομα σου κι ας πονω απο προσμονη- θεια κι ανεγγιχτη ηδονη, που δε γνωριζω καταδικασμενος απο το κορμι μου-με προδιδει η στιγμη που περνα- κολασμενος στη γη σου- εδω ριχνομαι διψασμενος για φυγη- μα ξερω πως ποτε δε θα υπαρξει τ αγγιγμα σου- σε κελι αδιαπεραστο...τυλιγμενος με μακροχρονους θρηνους και ισως να επιβιωσω απο την υπεροχη βια που κατεχει την ιδια την ψυχη της αδιαντροπης συνειδησεως...κι ειναι ωραιο ως συνολο το συγκεκριμενο κειμενο αλλα του λειπει η κορη απο ξεδιαντροπα γελαει πονηρα...