Ξανα εγω πυροβολω τα χασματα σου
συντριβομαι απ τα μηχανικα σου ονειρα
μα δεν αντιλαμβανομαι τα μονακριβα
γυρισματα του χρονου σου

Ναυαγω και γω σε χωρα μακρινη
με φτιασιδια ψαχνω τη θεια εξημερωση
σε κτηνωδια παρελαυνουσα πλασματικη
αποτυχια ορθωνεται εμπρος μου

Μια ανεξηγητη παραλυση μυων
και χερια που σκονισμενα παρεμεναν
τοτε κατω απο τον κοκκινο ηλιο
αγγιξαν τα μαλλια σου